رمانتی سیسم

اغاز قرن 19 را باید شروع عصر جدیدی در ادبیات اروپا دانست که دامنه ان تا امروز کشیده شده است این دوره جدید که باید ان را عصر رمانتیک نام داد  عصر طبقه بورزوازی شمرده می شود در این دوره تجمل و زندگی اشرافی همه اهمیت و نفوذ خود را از دست داد, قلمرو و اثار ادبی گسترش یافت, حالا دیگر شاعران و نویسندگان از طبقه های گوناگون جامعه بودند. ادبیات رمانتیک در قرن 19 در کشورهای اروپایی یکی پس از دیگری به ظهور رسید.
در اغاز کلمه رمانتیک از طرف طرفداران مکتب کلاسیک برای مسخره به نویسندگان جدید اطلاق می شد و معنی نخستین ان مترادف با خیال انگیز و افسانه بود.
اصولا مکتب نخستین رومانتیسم انگلستان بود و از انجا به المان رفت و از انجا در فرانسه رسوخ کرد و سرانجام تا سال 1850 بر ادبیات اروپا مسلط شد.

رمانتی سیسم اصولی دارد که مهمترین انها عبارتند از:

ازادی:سال 1830 را سال انقلاب ادبی می دانند زیرا در این سال ویکتور هوگو و یارانش رمانتی سیسم را به عنوان مکتب ازادی هنر اعلام کردند بدین معنی که هنرمند هر بخشی از زندگی را که خواست می تواند ازادانه به تصویر بکشد

شخصیت: در حقیقت هنرمند رمانتیک که از قید و بند اشرافی کلاسیسم ازاد شده است می تواند من وجودی خود را در هنر مستقر سازد.

هیجان و احساسات: رمانتی سیسم مکتب دل است و دل باید بدون قید و بند سخن بگوید

کشف و شهود: رمانتیک ها با نوعی حالت عارفانه به زندگی می نگرند. لامارتین شاعر بزرگ فرانسه با تعریفی که از شعر بیان می کند بنیان کشف و شهود را در رمانتی سیسم به خوبی نشان می دهد و تایید میکند که شاعر رمانتیک یک عارف است. او می گوید: صمیمی ترین چیزهایی که قلب انسان مالک ان است و خدایی ترین اندبشه هایی که در مغز او راه دارد و درل امیختن مجلل ترین چیزهایی که در  طبیعت هست با خوش اهنگ ترین صداها شعر نامیده می شود